برای گذر از راههای پر مخاطره دو حالت وجود دارد : یا بیچاره و ناتوان خود را به دست امواج سهمگین بسپاریم و زخمی و متلاشی در نیمه راه زندگی از پا در آییم و یا با جسارت و جرات قد علم کنیم ، با تفکر و منطق ، محکم روی پای خود بایستیم و از سختیها گذر کنیم . ما شخصا حق انتخاب داریم . می توانیم خودمان را به دست غم و اندوه حوادث زندگی بسپاریم و سالها در ماتم به سر ببریم و یا خیلی سریع غم و اندوه را کنار بزنیم و به زندگی باز گردیم .
اتلاف زندگی در عذاب و درد و غم و اندوه یک بیماری روانی است . ما می توانیم غم و اندوه را کنترل کنیم ، عمق و زمان ناراحتی را کم و زیاد کنیم. ما می توانیم پس از وقوع هر حادثه درد آوری زمان مشخصی را برای بر گشتن به حالت عادی و فراموش کردن ناراحتی ها تعیین کنیم . ما می توانیم به جای اینکه منتظر و امیدوار بنشینیم که غم و اندوه به خودی خود فراموش شود ، شخصا وارد عرصه عمل شده و زمان کنار راندن ناراحتی را تعیین کنیم .
چگونگی توجیه و تفسیر حوادث زندگی رابطه بسیار مستقیم با میزان درد و عذاب و تداوم آن دارد . چنانچه با دیدی روشن و خوب به حوادث نگاه کنیم ، نکات مثبتی در آن یافته می توانیم توجیه زیبایی برای واقعه یافته و از شدت و عمق ناراحتی و استمرار آن جلوگیری کنیم . بر عکس چنانچه با عینک بدبینی به حوادث نگاه کنیم نکات منفی در زیر ذره بین بزرگ و بزرگتر شده و با شدت هر چه بیشتر به تالم و تاثر ما می افزایند .
بعضیها فکر می کنند که غم و اندوه لازمه زندگی است و آدمهای با شعور تر و فهمیده تر بیشتر دچار ناراحتی و ماتم هستند . این فرضیه کاملا باطل است چرا که برای درک و فهم مصایب زندگی و حل و فصل آنها عقل و شعور لازم است نه ماتم و سوگ .
مصایب و حوادث ناگوار زندگی به همان نسبتی که می توانند ما را از پای در آورند به همان نسبت نیر می توانند از ما فولادهای آبدیده بسازند . حق انتخاب با ما است .
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: